Żywice epoksydowe i środki klejące są stosowane do zabezpieczania różnych powierzchni. Składają się z dwóch składników, które przed użyciem muszą być zmieszane: ciekłego pre-polieru i "utwardzacza".
Najpopularniejsze żywice epoksydowe i środki klejące bazują na prepolimerze przygotowanym z bisfenolu A i epichlorohydryny. Bisfenol A w trakcie kontrolowanej reakcji z zasadą przekształca się do postaci anionowej i jako nukleofil (2 cząsteczki bisfenolu) reaguje z epichlorohydryną (następuje otwarcie pierścienia epoksydowego). W ten sposób powstaje długi łańcuch polimerowy, który na końcu ma nieprzereagowaną grupę epoksydową. Wzdłuż łańcucha znajdują się liczne 2-go rzędowe grupy -OH.
Przed użyciem epoksydu dodaje się do niego "utwardzacza", np. aminy. Wywołuje ona połączenie ze sobą pojedynczych łańcuchów prepolimeru, poprzez reakcję grupy epoksydowej z końca łańcucha z grupą hydroksylową ze środka innego. Jest to proces nazwany sieciowaniem, a jego produkt charakteryzuje się wysoką wytrzymałością i odpornością chemiczną. Żywice epoksydowe stosuje się m. in. do pokrywania kajaków i łodzi sportowych.




Zródło: J. McMurry, Chemia organiczna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000


Tagi: klej żywice epoksydowe bisfenol A epichlorohydryna epoksyd