Cukier to nie tylko słodki dodatek to herbaty – sacharoza jest tylko jednym z przedstawicieli disacharydów, należących do grupy związków naturalnych nazywanych węglowodanami.
Większość mono- i disacharydów jest słodka, niemniej „słodkość” ta nie jest identyczna dla całej grupy. Słodkość niektórych węglowodanów przedstawiona jest poniżej:

laktoza: 0,16
glukoza: 0,75
sacharoza: 1,00 (odnośnik)
fruktoza: 1,75

Dążenie do ograniczenia ilości kalorii w spożywanym jedzeniu spowodowało, iż naturalne związki słodzące zaczęto zastępować składnikami syntetycznymi. Przykładami są: cyklamat, aspartam, sacharyna, o słodkości znacznie większej niż dla wspomnianych już cukrów, wynoszącej odpowiednio: 300, 1500, 3500. Mimo tego, kwestionowane jest ich długoterminowe działanie, np. sacharyna została wycofana z użytku w Kanadzie. Związki te w swojej budowie nie przypominają w najmniejszym stopniu struktury węglowodanów.




Zródło: J. McMurry, Chemia organiczna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000

Tagi: słodycze cukier węglowodany sacharoza glukoza fruktoza laktoza cyklamat aspartam sacharyna